Zesłanie Ducha Świętego
“Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać Moje przykazania. A ja poproszę Ojca i da wam innego Orędownika, aby był z wami na wieki. Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi i nie zna. Wy go znacie, bo przebywa z wami i w was będzie. Nie pozostawię was sierotami, przyjdę do was. Już nie długo, a świat nie będzie Mnie oglądał, lecz wy będziecie Mnie oglądać, ponieważ Ja żyje i wy będziecie żyć. Jeśli kto mnie miłuje i będzie zachowywał Moje słowo, Mój Ojciec go umiłuje i do niego przyjdziemy i zamieszkamy u niego. Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje Moich słów. Słowo zaś, które słyszycie, nie jest Moje, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając z wami. Orędownik zaś, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, Mój pokój daję wam. Niech się nie trwoży wasze serce i niech się nie lęka.” Ewangelia Jana 14
Z czym kojarzy nam się dzisiejszy dzień? Może z wiosną, zielenią, w którą dawniej dekorowano domy i kościoły. Mówimy nawet Zielone Świątki. A może gołębica? Może płonące języki, które rozpaliły się nad głowami Apostołów? Jakie mamy skojarzenia ze Świętem Zesłania Ducha Świętego?
Jakiekolwiek by one nie były, dzisiejsze święto powinno nasze oczy zwrócić na trzecią osobę Trójcy Świętej – na Ducha Świętego, o którym nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary mówi, że od Ojca i Syna pochodzi, że z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków.
Duch Święty, na którego po Wniebowstąpieniu Pańskim, oczekiwali z modlitwą Apostołowie, zstąpił na nich “gdy wypełnił się czas, w dniu Zielonych Świąt. Wtedy to powstał pierwszy Kościół zrodzony z Ducha Świętego. Duch Święty stał się, więc można by powiedzieć Matką Kościoła. Dlatego Święto Zesłania Ducha Świętego jest świętem Kościoła, Kościół, bowiem w ten dzień obchodzi swoje urodziny.
Bez Ducha Świętego nie ma Kościoła, gdyż Duch Święty jak mówi Reformator ks. dr Marcin Luter: Całe chrześcijaństwo na ziemi powołuje, zgromadza, oświeca, poświęca i w prawdziwej wierze w Jezusa Chrystusa utrzymuje. (III artykuł wiary)
Ewangelia na Święta Zesłania Ducha Świętego przypomina nam o roli Ducha Świętego w życiu wierzących chrześcijan i w całym Kościele Bożym. Jezus mówi w niej o podstawowej funkcji Ducha Świętego: Orędownik zaś, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Tak faktycznie się dzieje w całej historii chrześcijaństwa na ziemi. Wielka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła i wierzącego człowieka. Duch Święty uczy rozumienia słowa Bożego oraz właściwego spojrzenia na Chrystusa i Jego dzieło.
Duch Boży uczy człowieka pobożnego, uczynnego życia, pełnego owoców, które podobają się Bogu. W Liście do Galacjan Apostoł Paweł pisał: Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu (Ga 5,22.23).
To wielkie i ważne słowa, o których powinniśmy pamiętać nie tylko z okazji dzisiejszego święta i lektury niniejszego tekstu, ale zawsze, w codziennym tzw. „szarym”, wypełnionym pracą życiu.
Otrzymaliśmy zadatek Ducha Świętego i Duchem Świętym zostaliśmy opieczętowani naucza Pismo Święte. Tym zaś, który nas utwierdza wraz z wami w Chrystusie, który nas namaścił, jest Bóg, który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych (2 Kor 1,21-22).
Zadatek Ducha został nam dany u zarania naszego życia, u początku naszej drogi z Bogiem. Apostoł Paweł mówi wyraźnie o związku Ducha Świętego z chrztem w 1. Liście do Koryntian: W jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało — czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem”(12,13).
Chrzest jest zanurzeniem w Chrystusa. Czy więc dzisiaj jako ochrzczeni zdajemy sobie sprawę z tego, że Bóg uczynił nas świątynią Ducha Świętego? Czy nasze serca otwierają się przed Duchem, kiedy On chce nas ożywić i przez nas działać? Czy nie stawiamy Mu przeszkód?
Ważne jest abyśmy dzisiaj przypomnieli sobie, że Duch Święty działa suwerennie. Nie można Mu niczego nakazać ani zakazać, zamknąć Go w murach kościołów ani też wypędzić Go z nich.
Jaką więc mamy gwarancję, że On działa w nas i wśród nas?
Jaką mamy pewność, że On przenika nasze serca i uzdalnia nas do działania?
Oczywiste jest, że Pan Jezus przewidział takie i im podobne pytania, dlatego powiedział do uczniów swoich: Jeśli kto mnie miłuje i będzie zachowywał Moje słowo, Mój Ojciec go umiłuje i do niego przyjdziemy i zamieszkamy u niego. Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje Moich słów. Słowo zaś, które słyszycie, nie jest Moje, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
Sami więc w każdej chwili możemy dać odpowiedź na pytanie: Czy Duch Święty działa w nas i między nami?
Jeśli zwiastowane jest Słowo Boże i budzi ono wiarę; jeśli umacnia się miłość do Boga i bliźnich, to znaczy to, że działa w nas i między nami Duch Boży, Duch Prawdy, Duch Pocieszyciel, który przypomina i naucza nas wszystkiego, co jest nam potrzebne do zbawienia.
Niech zatem Duch Święty – Orędownik i Pocieszyciel przenika całe chrześcijaństwo. Niech działa On przez Ewangelię, niech budzi wiarę i miłość w moim i Twoim sercu, niech pobudza do działania, niech rodzą się w Nim dobre owoce naszego chrześcijańskiego życia.
Prośmy dzisiaj i każdego dnia o Ducha Bożego, aby nauczył nas wszelkiej prawdy, aby nauczył nas rozróżniać ducha tego świata, od Ducha Świętego.
Prośmy, jak prosili chrześcijanie wszystkich wieków:
Veni, Sancte Spiritus, reple tuorum corda fidelium, et tui amoris in eis ignum accende.
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych, i zapal w nich ogień Swojej miłości. [ŚE 53] Albo: Nawiedz nas, Duchu Święty, coś z Ojca, Syna wzięty, o Panie niepojęty. [ŚE 217]. Amen.