Syn Tymeusza, Bartymeusz, ślepy żebrak, siedział przy drodze. Usłyszawszy, że to Jezus z Nazaretu, począł wołać i mówić: Jezusie, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną! I gromiło go wielu, aby milczał (…). Wtedy Jezus przystanął i rzekł: Zawołajcie go. Mk 10,46-49
Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu. Mk 16,15
Wielu słuchaczy Jezusa zdumiewało się i mówiło: Skądże to ma? I co to za mądrość, która jest mu dana? I te cuda, których dokonują jego ręce? Mk 6,2
Ale nas zbaw ode złego. Mt 6,13
Mając więc taką nadzieję, bardzo śmiało sobie poczynamy. 2 Kor 3,12
lecz kto ugania się za złem, umrze. Prz 11,19″
Im więcej jest uczestników łaski, tym bardziej [obfituje] dziękczynienie ku chwale Bożej. 2 Kor 4,15
Jezus mówi: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście. Mt 25,40
Widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem. Dz 4,13